وقتی صفحه های پوسیده ی دلم را ورق می زدم ، آن روزهای مبهم و گنگ كه دیگر

گرد فراموشی بر چهره هایشان نشسته بود را باز به خاطر آوردم . آن روزها من بر

زورق آرزوهایم در دریای عشق پارو میزدم و به پیش می رفتم ، غافل از اینكه در این آبی زیبا همه چیز آن طور نبود كه به نظر می رسید . عقل هر چه بر من نهیب می زد دلم هیچ اعتنایی نمی كرد‌ ، گویی چشمانم جز آن آبی زیبا چیز دیگری نمی دید . در

تلاطم امواج بدنم خیس از آبی زیبا بود حس می كردم كه با او یكی شده ام ، حس می كردم دیگر وجودم از او لبریز شده است ، با خود اینگونه زمزمه می كردم ، هنگامی كه به ساحل رسیدم او را در آغوش خواهم كشید و از بوی خوش لبانش

سرمست خواهم شد و من و او به اوج عشق می رسیم .